Op Pete Cummins eerste solo CD staat een enorme mooie Gibson afgebeeld. Niet zonder reden zal je begrijpen, want dit instrument laat regelmatig van zich horen. De echte ruggengraat van dit album vormt naar mijn mening het compositorische talent van deze artiest. Vooral de veelvuldigheid aan stijlen wordt uitstekend belicht.

In de jaren 80 en 90 oogstte deze Fleadh Cowboy vooral in Ierland een enorme reputatie met hun uitzinnige live performances. Hun muziekrange was eveneens zeer wijd en vond hun basis in de blues, rock en country, alles in de juiste verhouding vermengt met Iers traditionele klankkleuren. The Briljant Architect is een vakkundige, eigentijdse plaat onder de naam van Cummins, maar ook Fleadh Cowboys Tommy Moore en Ger Kiely zijn duidelijk hoorbaar van de partij.

De opener van de plaat; State of Grace is een ijzersterk nummer over teleurstelling en berusting, waardoor blijkt dat de plaat ook tekstueel prima in elkaar steekt. Echter wanneer hij zingt over de “power of the mighty dollar” is dat wellicht niet super actueel, maar gevoelsmatig weet je gewoon wat Cummins bedoelt. Hij draagt zijn hart op zijn tong. Het nummer Flower in Baghdad heeft diverse maanden gestaan op Neil Young’s site als protest tegen het geweld in Irak.

Toch is deze mooie cd eentje die niet per se politieke aandacht vraagt, wel eentje die het verdient beluisterd te worden. Damaged Man lijkt zo uit het oeuvre van Muddy Waters geplukt, terwijl Bad End of The Creek de sfeer van Orleans erbij trekt. Veelzijdigheid ! (SMP)